Gevoelig en precies
Uitgeverij Douane presenteert de nieuwe bundel van Pom Wolff: Een vrouw schrijft een jongen. De dichter is bekend van zijn slamprijzen, maar in deze bundel staat een ander soort gedichten. De ‘bundel’ bestaat uit vier dunne boekjes. Het laatste boekje, nou ja, boekje: drie blaadjes met twee nietjes, maar wel keurig, heet ‘genade’ en het voorlaatste gedicht gaat zo:
De korte gedichten doen denken aan die van Reve, maar Wolff is interessanter door zijn grammaticale afwijkingen. Reve was shockerend en Reve was om te lachen en je te ergeren aan zijn fascistoïde opvattingen en om je te ontroeren met zijn verlangen naar verlossing.
Wolff laat andere botsingen zien. In ‘genade’ gaat het over een buurvrouw die tippelt en opmerkt dat ‘ze laag vliegen’. Dat betekent dat de auto’s hard voorbij rijden, zonder dat de chauffeurs naar haar kijken dus. Maar het gedichtje begint met een dc negen van de KLM. De ik van het gedicht herhaalt de opmerking over de snelle auto’s en ‘ik kijk en zie haar schaamlippen bewegen’. Doet ze dat om te lokken?
De
volgende maandag staat ze er nog. De ik is vertrouwelijk met haar en
zij vertelt over een volvo met vijf honden. En dan nog de chauffeur. De
ramen van de auto zullen wel beslaan. Geen pottenkijkers dus. Er gebeurt
van alles. Op maandagavond heeft ze het over wurgseks en ‘je moet toch
wat’. De ik zegt dat hij een luchtje gaat scheppen. Zonder dichtgeknepen
keel. Hij heeft op dinsdagavond met haar te doen: ‘je lijkt op een
machine’. Dat geeft ze toe en weer ziet hij haar schaamlippen bewegen.
Op woensdagavond is er geen voetbal op tv. Hoe zijn tijd door te
brengen? Hij zegt dat de hond dood is en dat hij zo wordt opgehaald en
of ze ook koffie wil. Op woensdagnacht gaat ze weer aan het werk. Het is
druk in de straat. Op donderdag heeft ze een vreemde klant. Hij leek
een parelmoernicht, maar dat pakte kennenlijk anders uit. De dichter
zoekt op: parelmoer en vindt hexagonale aragonietplaatjes. Ik laat
Google zoeken en kom bij een filmpje waar Pom de gedichten voorleest.
Het valt me op dat hij zinnetjes heeft geschrapt en regels heeft
omgegooid. Hij is een gevoelig, verantwoordelijk vakman.
Vrijdagochtend is het bijna weekend en ’s middags komt er onweer. De buurvrouw heeft ‘witte vloed ook dat nog’. Het valt allemaal niet mee. De ik lijdt mee; hij had/heeft een schimmelvoet. We zijn aan de genade overgeleverd. Het laatste gedicht verrast door de titel ‘lindehoning aan de overtoom’.
Pom Wolff is een precieze dichter: hij wil alleen die woorden over houden die er echt toe doen. Hij schrijft omdat hij moet schrijven, de poëzie vreet hem uit. Hij schrijft met geraffineerde herhalingen, die als je goed kijkt verschillende dingen betekenen, als je de klemtoon verschuift:
Pom Wolff – Een vrouw schrijft een jongen. Douane, Rotterdam. 48 blz. € 15.
Uitgeverij Douane presenteert de nieuwe bundel van Pom Wolff: Een vrouw schrijft een jongen. De dichter is bekend van zijn slamprijzen, maar in deze bundel staat een ander soort gedichten. De ‘bundel’ bestaat uit vier dunne boekjes. Het laatste boekje, nou ja, boekje: drie blaadjes met twee nietjes, maar wel keurig, heet ‘genade’ en het voorlaatste gedicht gaat zo:
reve had gelijkDe wielercours gent – wevelgem is berucht door de heuvels bij Kortrijk en natuurlijk de Kemmelberg.
we lijden mee
we vroegen er niet om
niet om een schimmelvoet
en ook niet om reclame
vandaag gent – wevelgem weer
en nooit eens andersom
de kemmelberg op
reve had gelijk
het is allemaal genade
De korte gedichten doen denken aan die van Reve, maar Wolff is interessanter door zijn grammaticale afwijkingen. Reve was shockerend en Reve was om te lachen en je te ergeren aan zijn fascistoïde opvattingen en om je te ontroeren met zijn verlangen naar verlossing.
Wolff laat andere botsingen zien. In ‘genade’ gaat het over een buurvrouw die tippelt en opmerkt dat ‘ze laag vliegen’. Dat betekent dat de auto’s hard voorbij rijden, zonder dat de chauffeurs naar haar kijken dus. Maar het gedichtje begint met een dc negen van de KLM. De ik van het gedicht herhaalt de opmerking over de snelle auto’s en ‘ik kijk en zie haar schaamlippen bewegen’. Doet ze dat om te lokken?
De
volgende maandag staat ze er nog. De ik is vertrouwelijk met haar en
zij vertelt over een volvo met vijf honden. En dan nog de chauffeur. De
ramen van de auto zullen wel beslaan. Geen pottenkijkers dus. Er gebeurt
van alles. Op maandagavond heeft ze het over wurgseks en ‘je moet toch
wat’. De ik zegt dat hij een luchtje gaat scheppen. Zonder dichtgeknepen
keel. Hij heeft op dinsdagavond met haar te doen: ‘je lijkt op een
machine’. Dat geeft ze toe en weer ziet hij haar schaamlippen bewegen.
Op woensdagavond is er geen voetbal op tv. Hoe zijn tijd door te
brengen? Hij zegt dat de hond dood is en dat hij zo wordt opgehaald en
of ze ook koffie wil. Op woensdagnacht gaat ze weer aan het werk. Het is
druk in de straat. Op donderdag heeft ze een vreemde klant. Hij leek
een parelmoernicht, maar dat pakte kennenlijk anders uit. De dichter
zoekt op: parelmoer en vindt hexagonale aragonietplaatjes. Ik laat
Google zoeken en kom bij een filmpje waar Pom de gedichten voorleest.
Het valt me op dat hij zinnetjes heeft geschrapt en regels heeft
omgegooid. Hij is een gevoelig, verantwoordelijk vakman. Vrijdagochtend is het bijna weekend en ’s middags komt er onweer. De buurvrouw heeft ‘witte vloed ook dat nog’. Het valt allemaal niet mee. De ik lijdt mee; hij had/heeft een schimmelvoet. We zijn aan de genade overgeleverd. Het laatste gedicht verrast door de titel ‘lindehoning aan de overtoom’.
ik kan niet leven in een zomerwindVergelijk dat nu eens met het kinderliedje:
die huist in wikkelrokken
de meisjes fladderend aan de overtoom
mager bolstaand van verlangen
ik zie een jongen zestien jaren strelen
zijn moeder zong van melk met zoete room
de wind kan nog zo luchtig doen
vandaag als kinderen liedjes zingen
drink ik blauwe bloesemthee
te leeg voor lui
te moe om loom te zijn
verblijf ik, in eeuwige herinnering
hoogachtend
Schuitje varen, theetje drinken,Veel kinderliedjes hebben een volwassen, scabreuze achtergrond. Hoe dan ook: er zitten veel escortbureaus op de Overtoom. De hoeren zitten daar in een goedkoop hotel dan ook aan het ontbijt. Tot 11 uur mogen ze bezoek ontvangen op de kamer.
Varen we naar de Overtoom.
Drinken er zoete melk met room.
Zoete melk met brokken,
Kindje mag niet jokken.
Pom Wolff is een precieze dichter: hij wil alleen die woorden over houden die er echt toe doen. Hij schrijft omdat hij moet schrijven, de poëzie vreet hem uit. Hij schrijft met geraffineerde herhalingen, die als je goed kijkt verschillende dingen betekenen, als je de klemtoon verschuift:
dat ik weet dat je er wasRemco Ekkers
dat het toen niet meer kon zijn
en dat het toen niet meer kon zijn
Pom Wolff – Een vrouw schrijft een jongen. Douane, Rotterdam. 48 blz. € 15.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten